Stoppen met opvang.....

In ons werk worden we helaas vaak geconfronteerd met het feit dat er ook kinderen weer weg gaan en dat de opvang dan stopt. Bij Jokidoki is de reden meestal dat de kinderen 4 jaar worden en naar school gaan. Bij mij zijn er op dit moment weinig bso kinderen. Wel meerdere kleine kinderen die nog slapen etc.. dat maakt het voor mij en mijn planning niet mogelijk om kinderen van school te halen. Bovendien vind ik het voor bso kinderen ook leuker om met leeftijdsgenootjes te spelen. En die zijn er hier nu even niet. Daarentegen vind ik dat de kinderen die nog slapen er dan dus, voor vaak een uur of anderhalf uur opvang van de bso kinderen, een beetje de dupe van worden. Zij moeten namelijk al ruim voor het einde van de school uit hun bed gelicht, flesje, fruitje, schone luier, jas aan, buggy in, lopen naar school, wachten op het plein (weer of geen weer), terug lopen, jasje weer uit ...... en dat kost veel tijd voor 2 of 3 kindjes die mee moeten om de kinderen uit school te halen. Ik beloof altijd bij het kennismakingsgesprek dat ik de rust waarborg. En dat ik het belang van hun kind hoog in het vaandel heb. Dat ik er alles aan doe om de individuele behoeften van de kinderen in de gaten hou en daar naar handel. Dat strookt niet met de onrust van het halen van kinderen uit school......dus het naar school gaan is hier bij Jokidoki een reden voor het stoppen met opvang. Morgen is zo'n afscheid.... A wordt binnenkort 4 en gaat naar school. Maar vandaag hebben we ook afscheid genomen van 2 heerlijke kinderen die helaas niet meer komen om de eenvoudige reden dat moeder andere werktijden heeft en dus geen opvang meer nodig heeft. Erg balen, maar heel begrijpelijk. Als bij Jokidoki de opvang stopt. Hebben we altijd een beetje een afscheidsfeestje. Met lekkernijen en cadeautjes. Ook vandaag hebben we niet echt gezond gegeten..... allemaal lekkere dingen kwamen op de tafel. En natuurlijk taart gemaakt! Heerlijk! De kinderen krijgen de reden van dit feestje vaak niet mee. Zo wel de ouders als ik leggen uit dat ze dan voor de laatste keer bij Jolanda zijn. Maar er zit natuurlijk wel vaker een langere periode tussen de opvangmomenten. De kinderen hebben geen idee wat het eigenlijk inhoud. Dankbaar en met een grote glimlach worden de cadeautjes ontvangen en de taart verorbert. De kinderen die 4 worden hebben een duidelijker beeld van het stoppen met de opvang. Ze gaan immers naar school. En ja ..... als je naar school gaat dan kan je niet tegelijk bij Jolanda zijn. Meestal vertellen ze mij dan stiekem dat ze niet naar school gaan en dat ze dan toch lekker bij Jolanda komen..... ik speel dat natuurlijk mee. Ik geniet daar van....  Maar als de kinderen eenmaal de school geproefd hebben..... dan is Jolanda echt wel verleden tijd! Gelukkig maar! Ze moeten verder met hun reis naar het zichzelf worden!

Leuk bedacht Jolanda........

In de huidige maatschappij wordt er van de opvang verwacht dat het professioneel is en dat de kinderen veel leren en dat de gastouders veel bezig zijn met het stimuleren van de ontwikkeling op alle gebieden van de kinderen. Aan die eis probeer je natuurlijk te voldoen. De ouders betalen daar voor immers...... Maar is de eis soms niet wat te hoog gegrepen? Niet elk kind zit te wachten op al die positief bedoelde informatie die bij elke handeling naar voren komt in de vorm van steeds maar weer tellen, steeds maar weer kleuren benoemen, dieren benoemen, geluiden maken die daar bij horen, woordjes herhalen, benoemen van de grootste, de kleinste, sorteren van het speelgoed, op kleur, op grootte, op vorm, vormen noemen etc etc etc..... bij elk boekje, liedje, speelgoedje, buitenspeelmoment, alles wat je ook maar tegenkomt op straat of wat in huis is. Bij het vullen van de vaatwasser..... hoe veel vorken doen we er in? Bij het aandoen van de jas..... welke kleur heeft jou jas, hoe veel zakken heeft jou jas, welke vorm heeft je tas, welk dier zie je daar in de wei, welk geluidje maakt dat dier, hoe voelt een blaadje, hoe koud is je fiets en hoe warm is je hand als je handschoenen aan hebt.... welke kleur heeft je beker, hoeveel bekers staan er op tafel, hoe veel kindjes zijn er en hoe veel borden moeten er dan op tafel, hoeveel kindjes slapen er als we naar bed gaan, wie komen er allemaal en hoeveel kindjes zijn er dan? Bij alles wat je doet is er een reden of een uitleg waarom iets wel of niet kan
, dan wordt je niet ziek, dan wordt je niet vies, dan krijg je geen bacteriën aan je handen, mond, voeten, dan krijg je het niet koud, dan stoot je niet je hoofd, dan kan je goed leren klimmen, anders glij je uit.........
pffffff..... ik word er zelf soms helemaal moe van.... en de kinderen ook. Regelmatig krijg ik een snauw.... dat weet je toch wel Jolanda..... jahaaaa dat weet ik al ...... Nou, daar heb ik nu geen zin in hoor Jolanda, ......  Als ik een boekje pakt wordt er gelijk al gemeld, maar ik ga niet tellen hoor...... Dus ja, leuk bedacht Jolanda dat pedagogisch, educatief, verantwoord, stimulerend, professioneel gedoe, maar wij willen gewoon spelen!

 

Appels plukken

Elk jaar gaan we met een heleboel collega gastouders van SKSG naar de fruitgaard in Noordbroek. Een superleuke traditie waar de kinderen elk jaar enorm naar uitkijken. Of het nu om de appels gaat of om de lekkernijen die na het plukken van de appels worden gemaakt laten we in het midden... ;). Het is altijd super gezellig en we hadden er prachtig weer bij! Uiteraard wordt er tijdens het plukken al een appel verorberd en genieten de kinderen van de ochtend in de buitenlucht. Bij thuiskomst zijn de kinderen hier altijd wel klaar met de appels dus gaan ze na de lunch lekker spelen terwijl wij (mijn dochter, mijn wederhelft en ik) er wat lekkers van maken. Elk jaar proberen we iets anders te verzinnen. Na appelmoes, appelflappen en appelkruimeltaartjes was het de beurt aan de appeltaartjes met caramel. Heerlijk! Aangezien we 27 kilo appels hadden geplukt hebben we ook appelmoes gemaakt.... mmmm..... jammie jammie jammie! We hebben weer genoten en zien al weer uit naar het volgende jaar!

Lief voor elkaar

Elke keer als ik kinderen in de opvang heb verbaas ik mij altijd over de automatische omgang van de kinderen onderling. In onze opvang is ook een jongen met Downsyndroom. Inmiddels al 8 jaar en ook zo lang al bij ons. Tijdens zijn opgroeien bij Jokidoki heeft hij al heel wat kinderen zien komen en gaan. Doordat D met sommige dingen wat beperkt is, gaan dingen zoals zingen niet zo snel. Ook het spelen en voorlezen en reageren van D heeft soms wat tijd nodig. Als de kinderen spelen terwijl D er nog niet is, spelen ze hun eigen tempo en af en toe op adhd tempo. Zodra D thuis komt van school, wordt automatisch het tempo aangepast! Hij wordt altijd met een groot onthaal begroet en krijgt van alle kinderen een aai over zijn bol. Hij ontvangt dit met een grote glimlach! Elke vooruitgang die de kinderen bij hem zien wordt ondersteunt met een groot applaus. Op dit moment zijn er nieuwe kleine dreumesen in de opvang. Die tijgeren tussen het speelgoed. D vindt dit super gezellig en geeft hun regelmatig een kus op hun bolletje. Vol verwondering kijken ze D dan aan en geven een glimlach terug. Heerlijk om dit allemaal te zien gebeuren.

Onderling wordt naast het proberen af te pakken van speelgoed....;) ook veel speelgoed naar elkaar toe gebracht en gedeeld. Er wordt heerlijk samen gespeeld en met elkaar overlegt of er met ander speelgoed gespeeld kan worden. Regel hier is namelijk dat je eerst alles opruimt voordat je met ander speelgoed gaat spelen. Soms is dat een beetje moeilijk. Soms is het natuurlijk ook heel leuk om speelgoed te combineren. Dat is eigenlijk ook altijd wel goed. De kinderen weten heel goed waar en in welke bak het speelgoed weer opgeruimd moet worden. De kinderen die hier al wat langer zijn en dus heel goed weten hoe alles hier werkt, regelen dit altijd wel even... "ik doe dat wel hoor, ik weet dat hè, ik kan al goed opruimen"

Ook als er wat wordt gedronken en gegeten wordt er altijd om elkaar gedacht. zodat niemand vergeten wordt of overgeslagen. Ook voor de kinderen die dan op school zitten of nog moeten komen, omdat hun ouders pas 's middags hoeven te werken, wordt er wat bewaard, want anders is het zielig en vooral niet eerlijk!
Als onze eigen kinderen uit school komen weten ze dat ze hun goed in de gaten moeten houden, dan is er altijd wat te halen uit de keuken.... en met een boevenkop en een grote glimlach en met ondeugende ogen komen ze dan altijd de keuken weer uit. Wetende dat ze niet in de keuken mogen komen en dus op het randje hebben gestaan van het toegestane, dat ze iets lekkers hebben gekregen terwijl we net fruit hebben gegeten.... oeoeoeoeoe.... altijd een spannend moment. Wat ik uiteraard mee speel met,.... wat heb je daar? van wie heb je dat gekregen? oooooohhhhhh boefje..... was je in de keuken? natuurlijk worden mijn kinderen verraden en wordt er gauw gezegd, maar dat mocht wel hè Jolanda? Want we hebben heel goed ons broodje opgegeten en fruit gegeten vandaag...... Zodra onze kinderen thuis zijn en zitten hebben ze ook kinderen op schoot. Even lekker bijkletsen of gewoon even knuffelen. Heerlijke momenten!

Lutje potje

Sinds kort heeft Jokidoki 2 lutje potjes. Babyhuisjes. Een Groningse uitvinding van jaren terug. Omdat kinderen in de buitenlucht beter slapen en het natuurlijk heel gezond is. Onder het genot van vogelgeluiden en het geluid van de wind die door de bladeren van de bomen waait. De kinderen vinden het heerlijk. Toch is een groot deel van de ouders septisch... het idee over zo'n hokje waar je kind dan in ligt.... totdat ze zien en merken hoe heerlijk hun kinderen er in slapen en hoeveel rust het bij de kinderen brengt. De kinderen liggen in 4 seizoensslaapzakken en met een mutsje op. Handschoentjes aan de slaapzak vast en een lekker dekentje. Koud krijgen ze het absoluut niet. Wij zijn blij met onze nieuwe aanwinsten!

Nieuwe jokidokibewoner

Vandaag is D bij ons begonnen aan zijn Jokidoki avontuur! Welkom! Ik vond het een bijzondere ochtend! D is 17 maanden. Normaal gesproken.... tja wat is normaal.... zijn kinderen op deze leeftijd best eenkennig en vloeien er best wel traantjes bij het afscheid. De kinderen kennen de gastouder natuurlijk nog niet echt. Wel al gezien bij het kennismakingsgesprek, bij het contract tekenen, maar dan heb je nog niet echt een band opgebouwd. Eigenlijk worden de kinderen dus bij een vreemde achter gelaten als de opvang begint. Wat voor de gastouder gesneden koek is en voor de kleine natuurlijk best spannend... D kwam binnen, deed de jas uit, begon te spelen en papa en mama kregen een kus en hij zwaaide ze met een glimlach uit.... de glimlach is nog niet van zijn gezichtje af geweest... hij speelt, hij eet, hij drinkt, hij vindt de baby helemaal geweldig en ik kan hem zo in bed leggen en hij slaapt binnen 5 minuten.... ik wacht dus eigenlijk op de ommekeer van een moment dat hij het even zwaar heeft, maar wat een kanjer! Mama zei al dat hij makkelijk en open was, maar dit is echt super knap!!!

Genieten van D

Wat is het toch fijn dat kinderen zich in een relatief korte tijd zo thuis voelen. D komt hier lachend binnen en gaat lachend de deur weer uit. De hele dag vrolijk (als hij wakker is ;)) en gezellig en vindt iedereen leuk en lekker ondernemend en toenadering zoeken naar andere kinderen. Blij als J en X uit school komen en als M van zijn werk komt weet hij dat ook hij een aai over zijn bolletje krijgt. Die ontvangt hij natuurlijk ook weer met een glimlach. Heerlijk om hem in huis te hebben....

Weer een teken van leven

Zo, dat was weer even geleden! Weer hoog tijd om eens wat belevenissen van Jokidoki te delen.
We hebben weer veel dingen gedaan en er zijn ook weer wat nieuwe bewoners. Helaas hebben we ook afscheid genomen van bewoners van Jokidoki. Maar ja.... dat hoort er ook bij.

Aangezien er weer wat kleinere bewoners zijn, houden wij ons weer wat meer aan de rust en regelmaat. De slaapjes zijn weer een leidraad voor de dagindeling. Heerlijk dat kleine grut.
Voor de 'oudere' bewoners is er nu meer 1 op 1 aandacht, omdat de kleinere bewonertjes natuurlijk uren slapen. De knutsels zijn dan ook wat moeilijker. Maar het spelen heeft hier meer voorkeur dan knutselen. Vooral buiten spelen is hier favoriet! Lekker op de trampoline springen en met de auto's en fietsjes door de tuin sjezen!

Het natte weer komt er weer aan. Dus ook het binnen spelen. Maar gelukkig is er een trein te bouwen en huizen te bouwen met duplo. Er kan winkeltje gespeeld worden en gekookt. De tafeltent kan weer uit de kast en dan hebben we weer een mooi huisje erbij om in te spelen.

Binnenkort gaan we appels plukken. Super leuk om dat weer te doen. En om dan natuurlijk lekker te kokkerellen met de appels die we dan zelf geplukt hebben.
Deze activiteit is erg afhankelijk van de samenstelling van de kinderen.

rest mij nog wat foto's te plaatsen van onze bezigheden van de laatste tijd.....