Afscheid nemen...

Als gastouder heb je regelmatig te maken met afscheid nemen. Kinderen komen en gaan. Sommige kinderen blijven vanaf dat ze 3 maanden zijn totdat ze van de basisschool af gaan. Sommige kinderen komen 1 dag in de week, sommige kinderen komen 5 dagen in de week. Alle kinderen hebben een speciaal plekje in je hart. Voor de kinderen ben je een tweede thuis.

Je bent, voor de kinderen, als gastouder.........

*Gelukkig het meest gewoon een warm nest waar je mag zijn als je ouders werken. Waar je met je 
  vriendjes en vriendinnetjes je dagen doorbrengt en dingen leert en knutselt en boekjes leest en
  liedjes zingt, waar je lekker buiten kan spelen en waar je je helemaal thuis voelt.

Maar helaas ken ik ook andere gevallen, wat heel zorgelijk is. Dan heb je het extra zwaar met afscheid nemen, want dan ben je meer dan alleen maar de gastouder......
dan ben je als gastouder......

*Een veilige haven als je het thuis niet zo makkelijk hebt.
*Een veilige haven als je ouders zijn gescheiden en van de scheiding een beetje een potje maken... *Een rustpunt als je ouders het te druk hebben met hun eigen dingen en je thuis een beetje te veel 
  bent.
*Een rustpunt voor als je ouders denken dat het zo leuk is om je naar je ene opa en oma te
  brengen op maandag, waar je van speeltuin naar kinderboerderij wordt gesleept en naar de andere
  opa en oma op de woensdag, waar je vol gestopt wordt met snoep en je de macht hebt over die opa
  en oma en opa en oma je niet aan kunnen omdat je de hele dag loopt te stuiteren van de hoeveelheid
  suikers, maar wat wordt gezien als drukheid, adhd gedrag, vervelend druk kind... 
  Gelukkig mag je dan op vrijdag naar de gastouder, waar gewoon regels zijn en structuur en     
  regelmaat is. Waar je duidelijkheid hebt en je jezelf kan zijn. Waar naar je gekeken en geluisterd 
  wordt. Waar altijd jou belang voorop staat. Waar je dus eigenlijk het best die 3 dagen kan zijn....
*Een thuis voor de kinderen waarvan ouders genoodzaakt zijn om je 5 dagen in de week naar de 
  opvang te brengen.
*Een thuis voor kinderen waar de ouders het niet redden om wat voor reden dan ook......


Als je dan van de ene dag op de andere dag een afscheidsfeestje hebt bij de gastouder, waar je jaren een partimegezinslid was..... dan kan dat heel hard aankomen en is het gemis vaak heel groot.
Zeker als het om een andere reden gaat dan verhuizen of de schoolleeftijd bereiken of omdat de ouders geen werk meer hebben. Heel soms stopt de opvang op een vervelende accute manier. Dat is voor de kinderen het zwaarst. Dan is er vaak niet eens een afscheid.

Niet alleen voor de gastouder is het mega balen en verdrietig dat je kinderen los moet laten, maar ook voor de kinderen is het heel vreemd. Regelmatig hoor ik van ouders nog dat er heel vaak naar mij gevraagd wordt. Vaak krijg ik nog appjes met de vraag of ze even eenkopje koffie mogen komen drinken, omdat ze mij en de andere kinderen zo missen. Heel begrijpelijk. Meestal is dat na een paar keer teerugkomen wel weer over. Kinderen ontgroeien de opvang. Gelukkig maar. Wel is het super leuk om de kinderen te zien groeien. Te zien hoe ze zich ontwikkelen naar zichzelf.
Want het mooiste wat een kind kan worden, is zichzelf!
En dat bereik je alleen maar als je af en toe afscheid neemt en verder gaat.......